Geveze böcüğüm,bilmiş raziyem,oyuncu kuşum 34,5 aylık ;)
Biliyorum komik oldu böyle buçuklu falan ama yazasım geldi napim her zaman gelmiyor biliyosunuz ;)
Son dönem bir kardeş sevdası aldı başını gidiyor,her gördüğüne kardeşim olcak benim deyip duruyor,benimde yüzüme imalı bi bakış atılıyor tabi haliyle.Yok yahu,yok öyle bişey şimdilik,tamam düşünüyoruz ama biraz daha sonra.
Kardeş için resimler yapılıyor,küçülen kıyafetler özenle seçiliyor,oyuncaklar ayrılıyor v.s. daha bi sürü şey bildiğiniz gibi değil.
Bu konunun özünde bi oyun arkadaşına ihtiyaç duyduğunu düşünüyorum ben,kardeşi olunca hemen onunla oyun oynayabileceğini zannediyor sanırım.
Buna bi örnek,birlikte oynarken benimde "Duru" olmamı istiyor,evet evet bende "Duru"oluyorum iki çocuk gibi konuşup oynuyoruz.Bazende bebek olup bebek gibi konuşmamı istiyor.
Her oyuna başlayışımızda "hadii ne olacağımıza karar verelim" diye başlıyor :) Tuvalet ve su gibi ihtiyaçlarında kısa süreliğine anne'ye dönüşüyorum :)
Diyaloglarımızı duysanız bildiğiniz iki küçük çocuğun diyaloğu gibi.
Duru : Benim ahtapotlu kitabım var biliyomusuuuunn ?
Ben : Benimde timsahlı var amaaa.
Duru : Benimde var hemde üç taneee :)
Bazende benim elimdeki oyuncaklara göz dikip bana başka şeyler öneriyor çaktırmadan,"bak bu ne güzel bi fok istermisiinn,bu bebeğin saçları daha uzun hem prensesler gibi istermisinnn" :))
Bütün dünyası oyun,sabah gözünü açar açmaz ne oynayalım anne diye başlıyor,akşam baba gelince daha kapıda hadi oynayalım baba diye devam ediyor.Akşama kadar oturup evcilik oynama kapasitesine sahip,ama maalesefki ben değilim :(
Yaratıcı oyunlarımıza kısa süreli tiyatroları ekledik.Önce konuşup karar veriyoruz,sözlerimizi belirliyoruz,sonra oynuyoruz ve en sonunda eğilip selam veriyoruz hayali seyircilerimize :)
Objeleri nesneleri sürekli bişeylere benzettiğinden bahsetmiştim daha önce,bu devam ediyor ve çok hoşuma gidiyor.Bazen bi karpuz dilimini hayvana,lavabonun kenarını bi surata,perdenin motifini bi yiyeceğe benzetebiliyor,ve baktığımda cidden benziyor oluyor :)
10'a kadar elindeki nesneleri tek tek sayabiliyor,elinde 4-5-6 kaç tane varsa sayıp söylüyor ama ezber şeklinde 30'a kadar sayamıyor henüz.Öyle özellikle bişeyleri öğretmeye çalışmıyorumda kaç zamandır,ezberide iyi olmayacak sanırım benim gibi,şarkıların nakaratlarını ezberleyip gerisini sallıyor mesela :)
Ama ilginçtir bi kelimeyi kullanması için bi iki kere duymuş olması yetiyor.Bazende öyle şeyler söylüyorki o an onun ağzından çıktığına inanamıyorum.
- sen anlamazsın anne babam daha iyi bilir tabiki :P
- bende burdayım anne farkındamısın :o
- sana puding almanı söylememişmiydim bu ne şimdi :))
Geçende bitmiş küçük su kutularını dizmiş odaya "hadi labutları devirmeye çalışalım" diyor, kayu'dan aşırma olmalı ;)
Yeni aldığım çoklu pazzle'larla ilgilenmiyor hiç,bebeklikten kalan tutmalı olanlarla oynuyor son dönemlerde :) Ama şunu anladım,bişeyleri tık tık tık yapmak yerine o parçalarla ilgili konuşmayı yorum yapmayı seviyor daha çok.
Basamakları biyerleri tutmadan bizim gibi her adımda yeni basamak şeklinde çıkabiliyor çok zamandır.
Yemeğini kendi yiyebiliyor olsada,istikrarlı olmadığı için ben yediriyorum çoğu kez.
Kıyafetlerinin çoğunuda ben giydiriyorum hala,tembel kızım benim.
ne çok yazasım varmış değilmi haklıymışım :)
