Anneciğimin yanından dün gece geldik evimize.Duru'da babasını çok özledi bu sefer,her konuşmanın arasına babayı sıkıştırıveriyodu.Normalde akşam saatleri full babayla geçerdi ama son bi hafta anneanne ve anne ile geçti bütün gün.Haklı olarak sıkıldı biraz.Gerçi ordada başka alternatifleri vardı ama "baba"sının yeri ayrı tabi.Kız çocukları babaya daha düşkün olur derler ne kadar doğru bilmiyorum ama bu Duru için kesinlikle geçerli.Her zil çaldığında babası gelmiştir,bi yere gidilecekse babası götürür,bütün kıyafetlerini babası almıştır,bu böyle uzar gider :) Babayla buluşuncada nasıl mutlu oldu nasıl sevindi anlatamam bir cilveler bir işveler bizi gözü görmez oldu :)
Evimize geldik ama boya badana işinden sonra ev şantiye alanı gibiydi.Neyseki bugün biraz toplarladık,gerçi benim işim çok daha, bahar temizliğinide aradan çıkarmak istiyorum,ev hanımının işi bitermi :) "Ev hanımı" oldum artık,kayıtlı olduğum sitelerede ."çalışmıyorum"değil "ev hanımı" yazıyorum,bunu iyice benimsedim sanırım.Üniversiteden sonra evlenene kadar hep çalıştım,hatta hamileliğimin 6. ayına kadar çalıştım.Emekli olana kadar çalışırım sanmıştım ama ev hanımı oluverdim.Bundan sonrada çalışmayı düşünmüyorum ama tabi hayat neler gösterir bilemem.Herşey planladığımız gibi olmuyor elbette.İnsan hep kendini mutlu hissedeceği şekilde yaşayabilse keşke.
2 yorum:
hadi sana kolay gelsiinn :))
ev hanımı olömak kolay değilki en zor mesleği bence :((((((( ne yazıkki ben de ev hanımı oldum.Bakalım hala çalışacam diye umuduyorum :)
Yorum Gönder