Bilgisayarın başına oturunca saatlerin nasıl geçtiğini anlamamam bundanmış demek,baya baya kaptırmışım kendimi.Explorer'a tıklayınca çıkan Google sayfası meğer ne mutlu ediyormuş beni .Üç gündür onu görebilmek için atmadığım takla,denemediğim kombinasyon kalmadı.Müşteri hizmetlerini bilmem kaç kez arayıp bilmem kaç dk. bekledim tel. başında.Ama sorun bağlantıdan değil bizim modem zımbırtısından kaynaklanıyormuş.Bugün yenisi geldide bende "Google"cığıma kavuşabildim :).Kaybettiği oyuncağını bulan çocuklar gibi mutlu bi şekilde ağzım kulaklarımda girdim sayfalarıma :)
.jpg)
Fındıkkurdumda ısınan havalardan bunalmış olacakki don atlet dolaşıyor ortalarda.Kolu bacağı çıplak oluncada bir bayılıyoki aynanın karşısından ayrılamıyor seviyor kendini kuzum :)
Çekmece karıştırıp kıyafet seçme tam gaz devam,hayır günde bir kez seçse tamamda yarım saatte bir kıyafet değiştiriyoruz.Öyleki bunalıp odanın kapısını kitlediğim bile oldu.Gerçi sonra pişman olup teslim oldum ama ne yapayım bundanda bıkar diye ümit ediyorum.
.jpg)
Akşam üstüde attık kendimizi parklara bahçelere,Duruda ordan oraya koşturup durdu.
Salıncağa biniyor,bindiği gibi iniyor "bitti bitti" gözü kayakta,ona çıkıyor hooop bikez kayıyor sonra salıncağa binen çocuklar görünce tekrar salıncağa koşuyor.Nereye gideceğini neye bineceğini şaşırdı,hepsine aynı anda binmek istiyor sanırım :)
Hayır serbestte bırakılmıyorki,salıncaklara çarpacak merdivenden düşecek diye ödümüz kopuyor.Dahamı rahat olmak lazım diye düşünüyorum bazen.Yaklaşık 2,5 yaşında bir erkek çocuk yanında 1,5 yaş civarlarındaki kız kardeşinin elinden tutup kaykayın merdivenlerinden çıkmaya çalışıyolar.Kız daha çok rahat yürüyemiyo bile sendeleyip duruyor çıkarken.Kaykayda büyük baya bikaç yöne ayrılıyo falan teferruatlı biraz,aralarda boşluklar var.Neyse bende yardım ediyorum çıkmalarına, bi taraftanda sağıma soluma bakınıyorum nerdeki anneleri diye.Bankta oturan bi kadında farkediyor beni ve "kayarlar onlar kayarlar" diye söyleniyor.Ama o kadar rahatki kılını kımıldatmıyor.Çocuklar düşmedi çok şükür ama herşey olabilirdi o anda.Ben bir yabancı olmama rağmen endişe edip yardım etme gereği duydum ama anneleri hiç istifini bozmadı.O çocuklar belki kaç kere düştüler,belki hiç düşmediler alışıklar bilemiyorum.
Bizmi yanlış yapıyoruz,onlarmı düşünüyorum...
13 yorum:
Maalesef ama bu internet hastalığı bende de var :) Çevremde ki bütün kız anneleri aynı durumdan şikayetçi kızlarının devamlı kıyafet değiştirmesinden :) ama duruda kendisine çok yakıştırmış kıyafetlerini.Yukarıdaki resimde kollar tam ısırmalık :)Bende senin gibiyim öyle rahat geniş bir anne olamıyorum parka gittiğimizde devamlı peşindeyim, yada misafirliğe gittiğimizde de yine arkasındayım ortalığı dağıtmasın diye.Sonuçta bu çoçuk yalnız bırakmaya gelmez.Öptük
kimde yokki hastalık.bende kaç yıldır ilk kez 20 gün kadar ayrı kaldım netten.çok aklıma gelmedi ama bir bağlandınmı hemen yineliyor bağımlılık.
offf ayşegülcüm ya aynı bende senin gibiyim. bizde hergün 7 8 arası parktayız. hemen hemen aynı çocuklar geliyor anneler oturuyor yanda çocuklar oynuyor hatta bizden küçükler bile kendi çıkıp kayıyor.ben onlara bişi olcak diye tüm parkı kolaçan etmekten yoruluyorum. ilk günlere göre daha rahatım ama benim şaşkın kendi çıksa bile kayacağı zaman altta beklemek gerekiyor yoksa dönüyor kendi kendine hızlanıyo bişiler bişiler tepetaklak iniyo aşağı:)))tahteravalli havadayken inecek oluyor salıncakta ayağa kalkmak istiyor.
ben kolayını buldum ama kova kürek traktör bol bol kum taşıyor kuma yatıyor en azından düşme tehlikesi yok en fazla gözüne kaçıyor:)))
abidecim senin kızda bugün yarın başlar demekki kıyafet seçmeye :)teşekkür ederim canım.
bende aynıyım,rahat annelerede hep gıcık olmuşumdur :)
ahh mayacım burda kum nerde olsada oynasa.kumlu park kalmadıki buralarda yada benmi rastlamıyorum.
bende kendi başına çıkıp kaymasına izin veriyorum ama hep tetikte oluyorum peşinde.duruda son zamanlarda sallanırken ön korumalığı kaldırabiliyor bi anda o yüzden ordada artık hep tetikteyiz pöfff.
eskiden internet,cep telefonu yokken napıyoduk biz bilmiyorum,nasıl haberdar oluyorduk hayattan sevdiklerimizden:))sana katılıyorum ayşegülcüm tam bağımlılık yapan bişey,
bu duruyu bi görsemde öpücüklere boğsam diyorum,süslü böcük
bu park işi hele beni mahfediyor,eminim yiğtten daha çok yoruluyorum,akşam ondan önce uykum geliyor,konuşacak dermanım kalmıyor,bakmayan annelere ben imreniyorum,allahta ona göre bi şekilde yardım ediyor çocuklarına bişey olmuyor
cnm sen yokken en iyi arkadaşım yokmuş gibi oldu .. internet yada kablolar değil ucundaki insanlar onlarla kurulan dünyalar bence bağımlılık yapıyor.. herşeyimizi başka kiminle bu kadar rahat konuşabiliyoruz bu kadar geniş başka nasıl evlerimize misafir olabiliyoruz ..
kız çocuklarında beğenilme arzusu giyim kuşam düşkünlüğü bariz gerçekten de ..
ya bence o kadının çocukları tehlikelere karşı daha tedbirlidir .. am ben de yapamam ..
başına bezini geçiren duruya nispet merve de nerde ve kimin olursa bakmıyo bulduğu donu başına şapka yapıveriyooo :DDD
Bu sabah bizim elektrikler kesilince kısa süreli internetsiz kaldık.Çok iyi anlıyorum seni:)Bağımlı olmuşuz valla.Giyip çıkarma konusu gerçekten fecii.Mis gibi olan dolaplar tıkış tıkış artık,yetişemiyorum.Gerçi dünden beri giyinme değilde sadece soyunma işinde bizimki..
öptüm sizi
ben onun gülüşünü yerim, çok tatlı maşallah...
Valla Ayşegül parktakilere gelince, ben kendimce şunu anladım, hiç kimseye fazla bakmamak lazım... Çocuğunu en iyi sen tanıyorsun, ne kadar, neyi yapabileceğini sen biliyorsun, sana şöyle örnek vereyim, hafta sonu oyun grubuna gidiyoruz, aynı ayda bir arkadaşı, komando gibi iplere tırmanıyor, bizimki tırmanmıyor, bu durumda ben çocuuğumun kapasitesini biliyorum ona göre onun yanında oluyorum.
Her koyun kendi bacağından asılıyor yani.
İçgüdün ne diyorsa o doğru'dur'
maşaallah ne güzel bir kız öyle..
saçları hele..
maşallah duruya ağzı kulaklarında:)hep öyle gülsün inşallah.blogunuzu yeni görüyorum.bizden sımsıcak merhaba.yazışmak dileğiyle
Ayşecim,eskiden bizde çocuktuk koşturuyoduk sokaklarda :)
Feridecim ,donları bırakma ortalarda sende çocuk napsın :)
Eminecim , aynen çekmeceler tıkış tıkış bende karar aldım düzeltmiyorum artık,ohh be dünya varmış :)
Denizcim, doğru diyosun aslında ama ben yinede panik oluyorum diğer çocukları görünce,aşmalıyım bunu ne halleri varsa görsünler :))
Şekercim ,hoş geldin çok teşekkür ederim.
Ahh o saçları günde kaç kez topluyorum,sıcakta bastırdı ter içinde kalıyor koşturmaktan bide gürki sorma.
Serpilcim, sende hoşgeldin.Çok teşekkür ederim hepsi gülsün inşallah.Bende takipteyim,sevgiler :)
Merhaba ;
Kabul buyurusanız " sevdalitatlar" blogumda bir ödülünüz var..
Sevgiler..
Hm biz siznle akrabamı çıkacaz şimdi :)) Duruya bakıyorum da aynene benim gibi yapıyor o da.Annem hep anlatır beni braksalar bütün gün kıyafetlerimi tekrar tekrar değiştiriyormuşum.:))) Şanslıyım Sanberk öyle değil :)
Canım internet hastalığı kimde yokki :)
Canım ben de hala Sanberki parkta yalnız brakmıyorum.Bence bizim yaptığımız doğuru.Kaydırakta tek bir çocuk yokki.Daha büyükler de var görüyorum sürekli koşuşturuyorlar.Etrafa hiç dikat etmiyorlar.Allah kurusun bizimkiler daha küçükler onlardan ayrılmak henüz çok erken bence
Nasıl bir melek, nasıl bir güzellik bu böyle allah bağışlasın yavrunuzu çook tatlı maşallah.. :)
Yorum Gönder