Sayfalar

Cumartesi, Ocak 29, 2011

Güzel Şeyler...



Bazıları vardır,uzaktadırlar hiç görmemişsindir konuşmamışsındır yüzyüze ama çok yakındırlar aynı zamanda...


Bazılarını ise görürsün bazen,görüşmeler hiç bitmesin istersin,özlersin sıcak sohbetini,gülen gözlerini...


Sonra bir gün kapı çalar ve kargocu bize gelen bir paket olduğunu söyler bazılarından,
Şaşırırsın,sevinirsin,sanki yanıbaşındalar gibi mahçup olursun.

Çok çok teşekkürler...

İyiki varsınız,Sizi Seviyoruz...



Cuma, Ocak 21, 2011

Canımız Sıkılınca...

Pirinçten mercimekten aktivite olursa makarnadanda olurmuş pekala,

Güzelim guaj boyalarla pekte güzel boyanırmış,


Makarna makarna olalı böyle eziyet görmemiş :)


 Ve iki buçuk yaşında bi çocuğu varsa insan, herşeyi yapabilirmiş...

Pazartesi, Ocak 17, 2011

2 Tam 1 Yarım


Yalnızız artık,gitti bütün millet,halalar kuzenler dede babaanne hepsini yolcu ettik,kaldık başbaşa.
Bu yalnızlığı hem özledim hemde biraz gözüm korkmuyor değil açıkcası.Yine bütün günün her dakikası oynamak isteyecek,enerjisi hiç bitmeyecek ve ben yine hem onu mutlu etmeye çalışıp hemde bazen isteklerine yetemediğim için kendimi kötü hissedeceğim.

Bugün yerde birlikte oynarken,oyuncağını aldı koltuğa çıktı,
"oynayamam şimdi,çok yorgunum biraz dinlenmeliyim"dedi,
şaşırdım !
sonrada ekledi "ben anneyim şimdi sende durusun tamammı" :(
"lütfen oynayabilirmiyiz annecim"dedim,
"işim var şimdi olmaz" dedi.
2,5 yaşında olduğunu bilmesem bilerek yapıyor diyeceğim.


Dünde eşimle tamda bu konuyu konuştuk.Bütün günü duruyla birlikte geçirmek zorunda olsa,yine aynı sabrı gösterebilirmiydi acaba diye ? Öyleki akşamları iki üç saat kadar babayla full oyun oynadıktan sonra uyku vakti gelip yatağa götürdüğümüz ama birden lego aşkı tutan kızını kırmamak için kalkıp lego oynayabilen bi sabır?
Ben olsam önce konuşarak ikna etmeye çalışır,işe yaramazsada ağlayarak uyumasını beklerdim herhalde.
Benmi çabuk sıkılıyorum,baba çokmu fazla sabırlı bilemiyorum,sanırım her ikiside.
Böylece durumu dengeliyoruz,iyi oluyor diyerek hissettiğim bu suçluluk duygusunu bastırayım en iyisi...
Yinede aralarındaki ilişkiyi bazen kıskanmıyor değilim.


İki buçuk oldu bizim bücür.
Şu sıralar en çok kullandığı kelimeler "hayır","benim" ve "istemiyorum".
Oyuncaklarını eskisi kadar kolay paylaşmıyor,önce bir "ama o benim oyuncağım" geliyor sonra ikna ediyoruz.
Konuşmasından bahsetme dönemlerinide geçtik herhalde,küçük bir çocuk oldu nede olsa.Neredeyse bizim gibi konuşuyor.Kendini, istediği gibi çok rahat ifade ediyor.
Herşeyi kendi yapmak istiyor,herşeyi...
Yemeğini yedikten sonra tabağını kaşığını makineye yerleştiriyor,bardaklar ters konurmuş bana öğretiyor güya :)
Günde bi 5-10 kez diş fırçalıyor.
Kendine kıyafet seçip "bu bana yakışırmı sence" diye fikir alıyor.
Aynada kendine bakıp konuşmaya bayılıyor,ağzını yaya yaya kırıta kırıta konuşuyor,mahsustan ağlıyor ,mimiklerini vücudunu keşfediyor herhalde.


Bazen çok kibar,çok sevimli,çok uyumlu olurken bazende çok inatçı,çok tutarsız,çok sinir bozucu olabiliyor.
"gözyaşımı neden sildin çabuk yerine koy" diye azarlarken,bikaç dakika sonra
"ben seni çok seviyorum biliyomusun,senin üzülmeni hiç istemiyorum" gibi eriten bi cümle gelebiliyor.


Birde "kardeş"e taktı son dönem.
"Ne zaman kardeşim olacak anne"
"küçük kıyafetlerimi kardeşim giyebilir"v.s.
Babaannemi tembihledi nedir :)
Kuzenleriyle çok içiçeydi ,kim kimin kardeşi,ablası,abisi oyunu oynuyorduk bazende,ondanmı etkilendi bilemiyorum ama çok meraklı oldu birden.Belkide bir oyun arkadaşı istiyor,yalnızlık hissediyor :(
Yok tatlım biraz daha beklemen gerek üzgünüm...